BASİTLİK İLKESİ
DOGVILLE | DUYU - MEKAN
En ufak bir toz tanesine bile anlam yükleyebilen insan beyni, ona verilmeyen maddeleri birleştirerek kendi tiyatro sahnesini oluştursaydı hangi duygulardan yararlanırdı sorusuna bir cevap niteliğiyle doluydu benim için Dogville. Size verilen sınırlı malzemeyi, nasıl bir sanata ve bir oyun perdesinin arka yüzüne çevireceğinizi gösteren filmde bunu size en iyi hissettirecek kişi ise kesinlikle oyunun içinden bir karakter: Jack McKay. Film, diğer gösteriler gibi bize bir bütün olarak sunulmak yerine gördüğümüz, duyduğumuz ve bize aktarılan kelimelerle birlikte zihnimizde birleştirilmeyi bekleyen bir yapboz niteliğinde. Size sadece sınırları veriyor, duvarları kendi zihninizde tamamlamanız bekleniyor. Basit birkaç çizgiyle birlikte zihninizde bir ortam yaşatmayı bekleyen filmin içinde yer alan Jack McKay ise beyninize adeta bunun nasıl yapılacağını anlatmak için bir yol hazırlıyor. Kompozisyonun tamamından kopuk olarak Elm Sokağı'nda bulunan McKay, bir şeyin bütününü görmeden zihninde birleştirdiği parçalarla birlikte anlamak zorundadır. Bu sayede gösteri boyunca McKay sayesinde biz de hem gördüklerimizle hem de ona anlatılanlarla birlikte Dogville'i tüm duyularımızı kullanarak anlayabiliyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder